Wij deden een huttentocht door het Rätikon gebergte

Vierdaagse herfsthuttentocht door het Rätikon Gebergte

Door: Sietske Mensing

Herfst in de bergen levert heel mooie plaatjes op. Bomen en alpenweides verkleuren, de koeien worden naar het dal gehaald en de wilde dieren trekken zich verder terug. Ook de laagstaande zon draagt bij aan het mooie beeld dat de herfst de natuur geeft. Buiten het feit dat de natuur een transformatie doorgaat, is het voordeel van in de herfst de bergen intrekken dat het veel minder druk is dan in de zomer. Begin oktober was ik samen met een vriendin voor een huttentocht in het Rätikon gebergte dat op de grens ligt van Vorarlberg, Liechtenstein en Graubünden.

Huttentocht plannen

Een huttentocht plannen begin oktober bleek nog een grotere uitdaging dan verwacht. Eind september sluiten veel hutten hun deuren tot de winter zijn intrede heeft gedaan of zelfs tot de zomer weer voor de deur staat.

We zijn voor de volle bergbeleving gegaan en hadden in alle hutten een bedje gereserveerd op lagers.

In de voorbereiding van de huttentocht heb ik dan ook flink wat gepuzzeld om met de hutten die in het gebied nog open waren een mooie, maar niet te zware tocht te maken. Het was voor Roos, waarmee ik samen vier dagen op pad ging, de eerste keer dat ze een huttentocht in de bergen ging doen! We zijn voor de volle bergbeleving gegaan en hadden in alle hutten een bedje gereserveerd op lagers. Voor mensen die nog nooit in een berghut zijn geweest, kan een lager een hele nieuwe beleving zijn. Het is namelijk een lang bed over de breedte van een kamer waar je met zijn allen zij aan zij naast elkaar ligt. Een soort hostel, maar dan anders. Uiteindelijk met de juiste informatie, kaarten en berekeningen is het een tocht van 51 kilometer, 4350 hoogtemeters en 3 hutten geworden.

Was het een herfst of toch een zomer huttentocht?

Op de dag van aankomst in het Oostenrijkse dorpje Latschau, vanwaar onze huttentocht begon, scheen de zon heerlijk! Het gasthof waar we onze eerste nacht verbleven was naar de berg de Sulzfluh genoemd. Gasthof Sulzfluh ligt vlakbij het stuwmeer van Latschau waar een grote parkeerplaats is en daardoor een goede uitvalbasis voor tochten. De herfst leek in Latschau nog even op zich te laten wachten. Een groot gedeelte van de bomen was nog groen en bij de huizen stonden de bloemen nog mooi in de bloei. Toch was de transformatie van de herfst al wel zichtbaar, hier en daar kleurden bomen rood en geel. De alpenweides zagen er ook niet meer zo fris groen uit als in de zomer.

Een goed begin is het halve werk

De avond voor vertrek verliep helaas niet geheel volgens plan. Ondanks dat ik een uitgebreide paklijst had gemaakt met spullen en kleding die Roos mee moest nemen, die we overigens voor vertrek thuis ook nog gecheckt en aangevuld hadden met spullen van mijn vriend en mij, bleken we niet alles gecontroleerd te hebben.

Zoiets gebeurt je geen twee keer

De schoenen hadden we namelijk niet meer bekeken.. je voelt het al aankomen, ze was ze niet vergeten, maar het waren wel twee verschillende schoenen! Ik hoor je denken, hoe krijg je dat nou weer voor elkaar! Dat was ook mijn eerste gedachte. Een huttentocht lopen zonder goed schoeisel is niet fijn. Zo voorbereid als ik was, had ik twee paar schoenen meegenomen omdat ik nog niet wist welke ik aan ging trekken. Helaas heb ik wat kleine voeten en pasten deze niet. Geen paniek, we waren gelukkig nog net op tijd om langs een lokale outdoor winkel in Tschagguns te rijden en een nieuw goed paar schoenen aan te schaffen! Zoiets gebeurt je geen twee keer. We hebben de avond goed af kunnen sluiten met een paar nieuwe schoenen en een heerlijk avondmaal in het gasthof.

Een ambitieuze tocht

Onze eerste dag begon met een strak blauwe hemel en volgens de planning was het meteen de langste en zwaarste dag. We hadden 15 kilometer en 1600 hoogtemeters voor de boeg met als eindpunt de Douglass Hütte bij de Lünersee. Zoals je dat zelf misschien wel eens hebt ervaren in de bergen, heb je niet altijd de luxe om rustig op te warmen met een lichte stijging. Daarnaast ben ik geen fan van op hoogte komen met liften hierdoor hadden we meteen een klim van 800 meter aan onze broek, die dus niet echt begon met een lichte stijging. We stegen snel en gedurende de klim door de bossen hadden we fantastisch uitzicht over het dal van Montafon, met de dorpjes Tschagguns, Schruns en Vandans.

Onderweg was de route niet altijd duidelijk. Zo stonden we op een kruispunt even op de kaart te kijken, stopte er een aardige Oostenrijkse man om te vragen waar we heen moesten. Wij gaven aan dat we op weg waren naar de Douglass Hütte, dat vond de meneer nogal fanatiek! Het was in ieder geval nog verder rechtdoor en we moesten maar niet teveel stoppen.. Die opmerking baarde ons wat zorgen, ik had mijn berekeningen toch goed gemaakt. Het was wel een volle dag lopen, maar het zou te doen moeten zijn. Laten we dan toch maar wat doorlopen.

Ondanks de opmerking van de Oostenrijkse meneer hadden we de afspraak om ongeveer om de twee uur te stoppen even te rusten, wat te eten en te drinken. De eerste stop was bovenaan de piste vlakbij de Hüttenkopfbahn. De volgende etappe van de tocht ging richting Alpengasthof Rellstal waar onze lunch gepland stond.De tocht liep grotendeels door het skigebied waarin veel werklieden hard bezig waren alles winterklaar te maken. Met uitzicht op bergtop Zimba vervolgde we onze weg door het bos weer naar beneden.

Rond de middag kwamen we aan bij Alpengasthof Rellstal voor onze lunch. We hadden beiden een heerlijke lunch met brood, Oostenrijks spek en een spiegelei.

Volle zon op ons bol

Met een goed gevulde buik vervolgden wij onze weg met de tweede klim van de dag richting de Lünerkrinne. Doordat we in een soort kom tussen de bergen liepen, stond er geen zuchtje wind en scheen de zon vol op ons hoofd. Hier hadden we niet echt op gerekend..

Eenmaal aangekomen bij de pasovergang was de klim omhoog meteen vergeten door de super mooie doorkijk die we kregen. Uitzicht op de Lünersee met omringende bergen. Met de zon op het water kleurde het turquoise en de ruige bergen op de achtergrond deden ons besluiten even van het hier en nu te genieten. We sloten de dag om vier uur enigszins moe maar voldaan af op het terras bij de Douglass Hütte aan de voet van de Lünersee. Waarschijnlijk was de Oostenrijkse meneer een beetje bevooroordeeld.. Lees verder op Mountainreporters.com

Edwin Hagenouw

Eigenaar van Reisschrijvers Media . Online uitgever van Snowrepublic, Alpenweerman, OutdoorDichtbij en Mountainreporters.
Hij is een groot liefhebber van reizen, natuur en activiteiten in de natuur. En dat bij voorkeur zo duurzaam als mogelijk is.