Reisverslag van een paar dagen lenteskiën in Sölden

Kan voor jou het winterseizoen ook niet lang genoeg duren? Of baalde je net als wij dat de sneeuw dit seizoen wel erg lang op zich liet wachten? Dan is lenteskiën een bijzonder goed idee! Tegen het einde van het seizoen kun je in veel gebieden nog prachtig skiën. Sterker nog: er zijn een aantal skigebieden die nog lang en breed geopend zijn wanneer de rest al gesloten is. 

Eentje daarvan is Sölden. Het dorp zelf ligt al op 1.350 meter en met drie bergen boven de 3.000 meter is dit een bijzonder sneeuwrijk gebied van november tot in mei! Door de hoogte, maar ook nog eens door de twee gletsjers die het gebied telt én door het feit dat 77% van alle pistes sneeuwkanonnen heeft. Bovendien wordt er half april het Electric Mountain Festival georganiseerd. 

Dit alles was voor reporters Peter en Pauline een goede reden om het seizoen af te sluiten in Sölden. En waar je rond deze tijd misschien heel veel zon en warme dagen verwacht, kwam de sneeuw er met bakken uit de hemel. Ultieme poeder! 

Prachtig skigebied met lekker lange pistes op de Gaislachkogl

Op onze eerste (mid)dag in Sölden was het bewolkt, maar probeerde het zonnetje uit alle macht door het wolkendek te breken. Héél af en toe met succes. We namen de Gaislachkoglbahn omhoog en begonnen rustig met wat blauwe pistes. De sneeuw was boven goed, maar keken we richting het dat dan was het inmiddels lentegroen. Alle weerberichten voorspelden de komende dagen een enorme hoeveelheid sneeuw. En inderdaad, wat later op de middag begon het lichtjes te sneeuwen. 

Deze eerste middag verkenden we vooral de Gaislachkogl, met 3.058 meter hoogte één van de drie toppen in Sölden die boven de drie kilometer uittorent. In vergelijking met andere gebieden zijn de pistes hier lekker lang, vooral omdat ze vaak een enorme slinger maken voordat je weer bij een lift uitkomt. We doen deze eerste dag rustig aan en stoppen voor een hapje en een drankje bij één van de gezellige berghutten, voordat we de dalafdaling nemen. Die is nog prima begaanbaar, met uitzondering van het laatste stukje waar het erg papperig is.

Richting de Giggijoch en Golden Gate

De tweede berg van het gebied is de Giggijoch met de hoger gelegen Rotkogljoch. Bovenaan de gondel vindt het Electric Mountain Festival plaats, maar daarover later meer. Dit is de gondel die de meeste mensen vanuit het dorp omhoog nemen, waardoor het iets drukker is dan op de Gaislachkogl. Maar ook hier zijn de pistes lang en breed, dus last heb je er niet van.

Vanaf hier ga je richting de ‘Golden Gate’, oftewel de verbindingspistes en -liften richting de gletsjers van Sölden.

Absolute favoriet: de gletsjers Rettenbach en Tiefenbach

Iedereen die wel eens op een gletsjer heeft geskied is het vast met me eens: er is niets mooiers dan dat. Als het om uitzicht gaat sowieso, maar ook de kwaliteit van de sneeuw en de breedte van de pistes is ongeëvenaard. Met slechts één piste, een stoeltjeslift en een gondel ben je vanaf de Rotkogljoch aan de voet van de Rettenbachgletsjer.

Wij komen daar voor het eerst op de tweede dag. Er is ruim 50 centimeter sneeuw voorspeld. En waar we eerst nog denken ‘yeah, right’, zien we al voordat we de gletsjer bereiken dat het zo maar eens waar kan zijn. Wat een bergen sneeuw om ons heen! Zoveel, dat we in de ochtend al lawines afgeschoten hoorden worden. Bovendien is de gondel naar de gletsjer nog dicht. We besluiten daarom de pistes van de Golden Gate heen en weer te doen. Maar: wat een mazzel! Op het moment dat we de stoeltjeslift uitstappen zien we de liftbediende van de gondel precies de netten voor de ingang weghalen. Hij is open! Als een van de eersten stappen we in. Op naar een lege gletsjer!

Al moeten we nog een keertje terugkomen…

Eenmaal aan de voet van de gletsjer zijn we toch wat minder enthousiast. Het is mistig en we zien geen hand voor ogen. Maar ja, de gondel naar 3.250 meter hoogte gaat, dus we stappen in. Niet dat we het gondeltje voor ons aan de kabel zien, maar toch. Boven is het zo mogelijk nog slechter. Als we vijf meter kunnen zien is het veel. 

Toch besluiten we heel langzaam de piste af te dalen. Het is hard werken, maar wij (en de anderen op de piste) hebben de grootste lol. Het lijkt namelijk of je off piste aan het skiën bent, maar dan op de piste. We zien snowboarders tot hun middel in de diepe sneeuw verdwijnen en iedereen ligt meer ondersteboven in een sneeuwhoop dat dat ‘ie skiet. Die 50 centimeter verse sneeuw zal toch wel waar zijn. Of niet, maar dan is het 70! Helaas is vandaag de Tiefenbachgletsjer nog gesloten, dus we moeten een andere dag terugkomen om die te ervaren.

Op en top genieten op de hoogste punten van het gebied

Gelukkig gaan we nog niet naar huis en komen we later terug om van de gletsjers te genieten. En genieten is het. Heerlijke, lange pistes, die ook nog eens prachtig breed zijn. Ideaal voor beginners, fantastisch voor gevorderden. Want veel blauwe pistes die overal ongeveer even steil zijn. Bovendien kiezen veel mensen voor een tripje naast de piste, want na de eerste dag is het blijven sneeuwen. De hoeveelheden sneeuw zijn gigantisch en de pistenbully’s kunnen het amper bijhouden. vergeet niet om een foto te maken op het prachtige uitzichtpunt van de Tiefenbachkogl.

We kunnen er geen genoeg van krijgen, maar toch moeten we uiteindelijk terug. We doen dat via de iconische piste 30, een kilometerslang door het Rettenbachdal, parallel aan de Gletscherstrasse. Deze weg werd wereldberoemd door een scène uit de James Bond-film Spectre, waar je meer over te weten komt in 007 Elements. Lees daarvoor nog even verder.

Met dit pad kun je een afdaling maken van maar liefst 15 kilometer, zonder ook maar een lift te nemen. Je begint op het Big 3 Platform Schwarze Schneid op 3.340 meter en eindigt helemaal in het dal op 1.370 meter. Hoe gaaf is dat? Lees verder op Snowrepublic.nl