Pitztaler Eisexpress: skitouren, ijsklimmen en bergbeklimmen rondom het dak van Tirol

Weer een weekend, weer vroeg op, weer traumhaftes Wetter. De aanhoudende hogedruk / Omega blokkade zorgt voor aanhoudend stabiel en zonnig weer. Uitslapen kunnen we wel als het regent. Om 02:00 ging de wekker. Aangezien we eerst anderhalf uur in de auto zaten, kon ik in de auto rustig een ontbijt naar binnen werken voordat we om 04:15 van de parkeerplaats in Mandarfen wegliepen. Een rustige vlakke start door het Taschachtal richting Taschachhaus. Langzaam komt de zon op…het belooft weer een mooie dag te worden en voor ons wachten vier Noordwanden met elk een eigen karakter. Het treintje, genaamd Pitztaler Eisexpress, is vertrokken..

Taschachtal – Langzaam word het dag – Het duurt niet meer lang voor we onze hoofdlampen kunnen uitzetten

Taschachwand: De eerste van de 4 Noordwanden en tevens de langste. Ongeveer 500m hoogteverschil bij een steilheid van 50gr. Om de wandgrootte te weergeven heb ik de lijn getekend die we geklommen hebben en andere mensen die reeds in de wand waren omcirkelt

Ergens bovenin de Taschachwand; Soms een beetje woelen door de zachte sneeuw maar over het algemeen goeie ”Trittfirn” of ”Piepschuim sneeuw” waarin je goed vooruit komt met stijgijzers en ijsbijlen.

6 uur later

Zes uurtjes na vertrek komen we uit de schaduw en staan we op de eerste top. Je denkt; het duurde zes uur om tot op de eerste top te komen en ik moet er nog 3! Maar daarna gaat het sneller. Zowel Petersenspitze als Hinterer Brochkogel en Wildspitze Noordwand klimmen we alle drie een stuk sneller, gelukkig, als de Taschachwand en ”de trein” tuft lekker door. Er staat geen wind en het uitzicht is prachtig.

Helaas voelt m’n partner zich niet helemaal 100% vanwege de hoogte. Gelukkig kun je de Eisexpress op elk moment afbreken. We spreken af dat ik alleen door de 2e en 3e wand heen klim en dat we elkaar steeds weer treffen na elke wand. Dat gaat goed. Uiteindelijk besluit hij, voordat ik naar de Wildspitze ga, de laatste wand, om alvast af te dalen. We zien elkaar dan weer bij de auto. Dit heeft goed gefunctioneerd en zodra m’n maatje afdaalde, begon hij zich weer beter te voelen. Hoogteziekte blijft nog altijd iets raadselachtigs dat zich nog niet helemaal goed laat verklaren.

Even later staan we dan op de Petersenspitze en zien we de Noordwand van de Hinterer Brochkogel, de derde noordwand. Daarachter de Wildspitze wiens Noordwand links een klein beetje zichtbaar is (zie rode pijl).

Deze wand is met 200 hoogtemeters en 55graden steilheid eigenlijk veel te kort, maar genieten doen we evengoed wel!

Zoom-in op de Wildspitze vanaf Hinterer Brochkogel. Zoals alle ”hoogste bergen van iets” is ook de Wildspitze populair en op dit soort dagen overlopen. Hopelijk is deze mensenmassa weg tegen de tijd dat wij op de top aankomen.

Daar waar onze lijn naar links afbuigt gaat de normaalroute naar rechts. Achter het zadel waar de rode lijn de noordwand in duikt, daal je nog een beetje af voordat je door de noordwand naar de noordtop klimt en dan over de graat naar de hoofdtop (foto hiernaast)

Gezellige boel op de hoofdtop van de Wildspitze en een lekker ”alleen op de berg gevoel” ? Gelukkig duurt het nog even voor we daar aankomen….

Corona heeft een duidelijk zichtbare impuls gegeven aan het skitouren.

Dan ook de Wildspitze Nordgipfel bereikt! Eindelijk, het eindstation van deze trein.

Dan resteert alleen nog de afdaling terug naar Mandarfen, een hapje eten, een lekkere douche en m’n bed na een lange perfecte dag 🙂

Een fantastische tour

Alles in alles ook weer een fantastische tour! Wie de tour iets inkorten wil kan op de dag ervoor slapen in (het Winterraum van) het Taschachhaus. Dit scheelt je twee uur.. Wij hadden twaalf uur nodig maar dit is erg afhankelijk van de condities. Mijn klimpartner had wat last van de hoogte wat ons wat vertraagde, ook hiermee moet je rekening houden.

Om alléén voor één enkele wand naar het Pitztal te komen loont zich niet maar voor meer als één wand is deze tour het zeker waard. De tour kan na elke wand afgebroken worden als je er genoeg van hebt. Uiteindelijk is het de gehele combinatie van klimmen, skiën, uithoudingsvermogen, bergbeklimmen en alle andere aspecten van alpinisme tezamen wat deze tour zo gaaf maakt.

Je moet niet heel goed zijn in één discipline maar een beetje van alles beheersen. Ook het continue doorwisselen en organiseren van je materiaal moet snel gaan zodat je daarmee niet teveel tijd verliest. Beheers je het? Dan is de Pitztaler Eisexpress een hele gave ervaring!

PS: Een deel van de tour had ik eerder in het seizoen al gemaakt. Vandaar toch foto’s waar ik zelf op sta. Op deze manier was het beeld van dit verslag toch zo compleet mogelijk.

(Visited 236 times, 1 visits today)