Onwaarschijnlijk mooie landschappen in het noorden van Peru

Het zal lastig worden om dit verslag te schrijven zonder krachttermen en te veel bijvoeglijke naamwoorden om mijn gevoel goed te uiten. Want ik heb een waanzinnige dagtrip gemaakt naar de gletsjer Pastoruri waar ik een wandeling heb gemaakt naar ruim 5.000 meter hoogte.

Het Andes gebergte in Peru blijft me verbazen en ik geniet enorm van mijn reis. Hopelijk geven de foto’s in dit verslag enigszins een beeld over hoe indrukwekkend het was. Edwin en ik hebben tijdens deze tiendaagse reis regelmatig het gevoel in een droomwereld te zijn beland. En vandaag was weer zo’n dag.

De Pastoruri-gletsjer is een cirque-gletsjer, gelegen in het zuidelijke deel van de Cordillera Blanca, een deel van het Andesgebergte, in Noord-Peru in de regio Ancash. Het is een van de weinige gletsjers die nog over zijn in de tropische gebieden van Zuid-Amerika. De gletsjer is ongeveer 8 vierkante kilometer groot en ongeveer 4 kilometers lang. De gletsjer smelt enorm snel. Het heeft 22% van zijn grootte en 16% van zijn ijsmassa verloren in de afgelopen 35 jaar.

De gletsjer bezet een Andespiek rond 5.250 meter boven zeeniveau. Het gebied en de gletsjer zijn meestal bedekt met zachte sneeuw en is een populair gebied met toeristen, skiërs, snowboarders en ijsklimmers.

Game of Thrones of Lord of the Rings

Nadat we de reguliere weg hadden verlaten, gingen we over een offroad weg (net zoals bij de andere wandelingen).

Deze rit was uniek en het unieke landschap deed me denken aan het decor van Game of Thrones en Lord of the Rings. Onwaarschijnlijk mooie en uitgestrekte natuur, gevuld met riviertjes, watervallen, vervallen historische bouwwerken en verstilde meren. De af en toe opkomende mist zorgde zelfs voor een gevoel alsof ik door de Schotse Hooglanden reed. Alleen de daar zo veelvuldig voorkomende gele brem struik zie je niet op een hoogte van ruim 4000 meter boven zeeniveau.

Wel werden we verrast door de wonderbaarlijke verschijning van een unieke plantensoort: de Puya Raymondii.

Puya Raimondii komt van nature alleen voor in Peru en Bolivia, waar zij groeit in koele hooglanden op een hoogte tussen de 3200 tot 4800 meter. De plant kan gemiddeld 50 tot 70 jaar oud worden en de bloemtros kan een hoogte van 9 tot 10 meter bereiken. Tijdens de bloei heeft de plant duizenden roomwitte bloemen waarin de feloranje meeldraden een prachtig contrast vormen.

Hoewel deze plant soms meer dan 100 jaar oud kan worden, bloeit hij één keer (dit proces duurt negen maanden). Als de bloem is bevrucht, zullen de vruchten worden gevormd. Hierna sterft de plant langzaam af. Deze bijzondere plant wordt als bedreigd beschouwd.

Tijdens de rit werden we regelmatig opgehouden door grote kuddes schapen en koeien. Deze werden begeleid door een of twee cowboys op paarden. Dit zorgde voor een echt Wilde Westen gevoel bij ons.

Het was koud op 5.000 meter

Door de hoogte van 5.000 meter heb ik voor het eerst kou ervaren in Peru. De temperatuur lag hier net boven het vriespunt. Gelukkig had ik voldoende warme kleding meegenomen, alleen een muts was ik vergeten.

Voor slechts drie euro kocht ik op 4800 meter boven zeeniveau een handgemaakte wollen muts van een Peruaanse straatverkoopster. Ook kochten Edwin en ik hier leuke schapenwollen beenwarmers en een muts voor onze partners.

Voor de zekerheid namen we ook maar een paar coca-snoepjes tegen mogelijke hoogteziekte. Nooit eerder was ik zo hoog geklommen. Ter vergelijking: de hoogste berg van West-Europa, de Mont Blanc, is ruim 4800 meter hoog.

Beiden hadden we verwacht meer last te hebben van deze hoogte. Maar dat viel enorm mee. Geen hoofdpijn of misselijkheid voor ons. Natuurlijk merk je de ijle lucht en het lagere percentage zuurstof in de lucht. Lees verder op Mountainreporters.com