Jubiläumsgrat: graatklimmen voor stalen zenuwen

Jubiläumsgrat: graatklimmen in Duitsland

Door Erleyne Brookman

Ineens zie ik ons staan. We zijn net de auto uitgevallen na een rit van acht uur. Oude sportschoenen en afgedragen spijkerbroek aan. Stokbroodjes in de hand. In niets lijken we de alpinisten die we willen zijn. En zo kijkt de dame van het loket ons ook aan. “Nein, nein, you cannot hike the Jubiläumsgrat!!” Ze kijkt er oprecht angstig bij. Terecht, het zou gekkenwerk zijn om zo de tocht te maken. Het duurt even voor we haar in het half Duits – half Engels gerustgesteld hebben. We zijn ervaren klimmers. Onze uitrusting ligt in de auto. We kleden ons zeker om voor we richting de top gaan. Uiteindelijk verkoopt ze ons de kaartjes voor de gondelbaan, toch een beetje argwanend.

Zugspitze: het hoogste punt van Duitsland

Die ochtend kwamen we aan in Ehrwald. Het Oostenrijkse dorpje aan de Duitse grens, waar de gondelbaan naar de Zugspitze vertrekt. Aan de Duitse kant van de grens is eenzelfde voorziening. We parkeren de auto, gratis, en kijken onze ogen uit. In tegenstelling tot veel klimmen die we in Italië en Zwitserland dit jaar maakten, is het in Ehrwald ontzettend druk. Wandelaars, klettersteigers en dagjesmensen. De parkeerplaats is aardig vol. Het laatste zonnige weekend in oktober trekt mensen nog één keer de bergen in.

Nadat we ons hebben omgekleed in onze alpine uitrusting nemen we de gondelbaan naar boven. Lekker relaxt beginnen aan de tocht, niet meteen de hoogtemeters in de benen. Het is al ruim middag als we op de top aankomen. Daar is het zo mogelijk nog drukker dan beneden. De Zugspitze is dan ook niet alleen het hoogste punt van Duitsland. De top kent een prachtig uitzicht, een keur aan klettersteig-routes en een aantrekkelijke horeca. Om op de top zelf te komen, moet je een klein stukje klauteren. Een klim die niet iedereen kan en wil maken. De rots is afgeklommen en glad. Het is druk op de top en op een paar plaatsen ligt al ijs. Wij trekken snel verder. De top passeren we rakelings, maar daar kwamen we toch niet voor. Wij gaan de graat op.

Jubiläumsgrat: graatklimmen voor stalen zenuwen

We passeren de waarschuwing dat de Jubiäumsgrat geen klettersteig-route is. Gefahr! U stelt zich nu bloot aan alpine gevaren. We lachen er een beetje om. De Jubiläumsgrat staat al op mijn verlanglijstje sinds ik ruim een jaar geleden begon aan mijn alpine loopbaan. Graatbeklimmingen fascineren me. Links en rechts valt de aarde onder je weg. Eindeloze dieptes, je bent helemaal overgeleverd aan je eigen evenwichtsgevoel, handigheid en de zwaartekracht. Urenlang heb ik filmpjes van andere klimmers op de Jubiläumsgrat gekeken. En mezelf ervan overtuigd dat ik er echt klaar voor ben. De eerste uren gaan vlekkeloos. We zekeren amper af. Ik voel me sterk en vol zelfvertrouwen. De diepte doet me weinig en ik geniet van het heerlijke weer.

Bivak op de graat

Maar de bergen zijn de bergen niet als alles volgens plan zou verlopen. We hebben een planning gemaakt voor de graat. We willen bivakkeren in de bivakhut van de D.A.V. net over de helft van de graat. De avonden worden korter in oktober, dus we moeten flink aanpoten om het te halen. Na twee uur klauteren liggen we precies op schema. Na drie uur beginnen we achter te lopen. Toch te weinig getraind, de hoogte, niet genoeg gegeten, ik weet het niet. We rekenen uit dat we de bivakhut niet meer halen voor de zon onder gaat. Het klimwerk is niet moeilijk, maar ik heb weinig ervaring in het donker. Dat risico durf ik niet te nemen.

Dus besluiten we bivak te maken op een klein rotsplateau. Omdat het al om half zeven donker is en we minimaal ingepakt hebben is de nacht koud en lang. Soms voelt het alleen als wachten tot het weer licht wordt. In de verte zie ik een andere klimmer ook bivak maken op de graat. Zijn hoofdlampje en kooktoestel zijn duidelijk te zien in de heldere avond. Toch een fijn idee dat we niet helemaal alleen zijn. Lees verder op Mountainreporters

Lees hier alle reisverhalen op Alpenweerman.nl

Edwin Hagenouw

Eigenaar van Reisschrijvers Media . Online uitgever van Snowrepublic, Alpenweerman, OutdoorDichtbij en Mountainreporters.
Hij is een groot liefhebber van reizen, natuur en activiteiten in de natuur. En dat bij voorkeur zo duurzaam als mogelijk is.