Ilse en Karin deden misschien wel de mooiste hike ter wereld

‘Wow, dat was één van de zwaarste hikes die we ooit hebben gedaan’. Dat is wat Mountainreporters Karin en Ilse tegen elkaar zeiden na het voltooien van de Roys Peak Track in Nieuw-Zeeland. Want wat was het een beklimming en wat was het een warme dag. Maar wow, die adembenemende uitzichten waren het echt meer dan waard. En het voldane gevoel na het voltooien van de wandeling des te meer. Lees je mee?

De heetste dagen ooit in Wanaka

Het is 5 uur ‘s ochtends als de wekker vlakbij Wanaka op een DOC camping gaat. Mountainreporters Karin en Ilse rekken zich nog een keer uit. Staat er nou echt 5 uur op de klok? Waarom wilden we ook alweer zo vroeg weg? Maar één blik op het weerbericht en we weten gelijk weer genoeg. Er wordt een temperatuur van boven de 30 graden beloofd en dus hebben we besloten héél vroeg op te staan en op tijd aan de klim te beginnen. Later bleek dat het zelfs de heetste dagen ooit waren in Wanaka, maar ja de dagen rondom de klim werden net zo warm en we hebben als backpacker geen tijd om te wachten. Gaan met die banaan dus! Gewapend met goede schoenen, flessen water, liters aan zonnebrandcrème, kilo’s aan blarenpleisters (oké, iets minder), genoeg eten en natuurlijk de nodige fotocamera’s beginnen we vol goede moed aan de klim.

Facetimen met het thuisfront

Het eerste stukje gaat lekker, we hebben echt profijt van onze beslissing vroeg te beginnen en de temperatuur is nog heerlijk. Het is zelfs een beetje koeltjes. De hike gaat meteen omhoog en we nemen zo hier en daar de nodige uitrustmomentjes. Die momentjes zijn meteen handig om van het uitzicht te genieten. De omgeving van Wanaka is al super mooi maar de opkomende zon maakt het nog net een klein beetje mooier! We facetimen nog even met het thuisfront die op deze manier met ons mee kan genieten.

Afsnijden of omlopen

De 8 kilometer lange wandeling heeft over een relatief korte afstand een grote stijging. Je loopt als het ware door middel van haarspeldbochten omhoog. En de artikelen liegen niet, het is echt enorm steil. Waar veel stond beschreven dat het eerste gedeelte vooral over gras gaat is er bij ons toch weinig gras te bekennen. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de hoge temperaturen en de droogte die Nieuw-Zeeland heeft gehad. Op sommige stukken kunnen we afsnijden door eerder gecreëerde paden van onze voorgangers. Het nadeel is alleen dat deze afsnijd paden nog net een stukje steiler zijn. We besluiten soms dan ook maar gewoon ‘om’ te lopen.

We blijven tegen elkaar zeggen dat er echt geen weg terug is en dat we hoe dan ook de top gaan halen

Er komen genoeg dalende voorbijgangers langs, maar we durven eigenlijk niet te vragen hoe ver het nog is naar de top. Bang voor het antwoord, bang dat we minder ver zijn dan we hopen. We blijven tegen elkaar zeggen dat er echt geen weg terug is en dat we hoe dan ook de top gaan halen!

Nog een stap en nog een stap, stukje bij beetje, meter voor meter komen we dan toch echt dichterbij die felbegeerde top. Lees verder op Mountainreporters.com

Edwin Hagenouw

Eigenaar van Reisschrijvers Media . Online uitgever van Snowrepublic, Alpenweerman, OutdoorDichtbij en Mountainreporters.
Hij is een groot liefhebber van reizen, natuur en activiteiten in de natuur. En dat bij voorkeur zo duurzaam als mogelijk is.