Sander's hiking tips | Wandelen in de Queras (Franse Alpen)

Een tijdje geleden alweer heb ik een hikingblog geschreven over een wandeling naar een machtige gletsjer in het nationaal park de Hohe Tauern bij Innergschloss in Oostenrijk. In dit artikel neem ik je mee naar een parelwandeling, diep verscholen in de Zuid-Franse Alpen. Deze wandeling begint in Ceillac dat op ongeveer 1200 meter hoogte ligt in het Queras gebergte.

Het gebied van de queras is sowieso een erg mooi wandelgebied, wat we echt kunnen rekenen tot de inneralpiene gebieden. Dat wil zeggen dat het gebied afgeschermd is van grote hoeveelheden neerslag en de zon hier veel vaker te zien is. De enige kant waar dit gebergte soms zeer veel neerslag van krijgt is een zogenoemde retour d’est. De toppen van dit gebied liggen vrij hoog en zijn eigenlijk allemaal boven de 2500 m met ook vele toppen boven de 3000 m.

Het gebergte ligt op ongeveer een uurtje rijden van het bekende stuwmeer Lac de Serre Poncon. Dit is een groot blauw stuwmeer waar de invloed van de mediterrannee zich al doet gelden. Niet voor niets dus dat veel Nederlanders hier dan ook op vakantie gaan. Je hebt hier immers een perfecte combi van bergen, meren, watersport en in de zomer veel zon en aangename temperaturen.

Als we vanaf Embrun, dat ligt aan het lac de serre poncon, richting de queras rijden komen we op een prachtige doorgaande weg te rijden die het dal van de bekende rivier de Durance volgt. Eerst zien we haar diep onder ons in een prachtige kloof stromen en even later rijden we er weer vlak langs. Alleen al de autorit naar de Queras is al genieten geblazen.

Bij Guillestre slaan we rechtsaf richting het Queras gebergte. Hier wordt de weg steeds smaller en rijden we na een tijdje door een prachtige en erg smalle kloof waarbij de weg zo small is dat je soms even op tegenliggers moet wachten. De weg is echter van goede kwaliteit dus echt gevaarlijk is het niet, wel erg indrukwekkend.

Na een paar kilometer slaan we rechtsaf het dal van Ceillac in. We verlaten het diepe donkere dal en klimmen steeds verder omhoog. Eenmaal aangekomen in Ceillac is het dal veel breder en erg lieflijk geworden. Tussen de beboste hellingen liggen prachtige alpenweides alwaar de alpenkoeien rustig aan het grazen zijn en we de marmotten op de achtergrond horen fluiten. We parkeren de auto op de parkeerplaats van een skilift die nu niet in gebruik is (voor zover ik gezien heb, is dit ook de enige lift in het dal, dus geen grootschalig verpeste hellingen).

Na de auto te hebben geparkeerd beginnen we aan de hike omhoog. Het pad begint in het bos en gaat direct behoorlijk stijl omhoog. Het eerste stuk is echt wel even pittig stijl, maar deze inspanning zal op een later moment meer dan beloont worden. Het pad slingert mooi tussen de naaldbomen door omhoog. Gelukkig biedt de schaduw de nodige verkoeling.

Na een tijdje zien we de eerste waterval langs het pad over de rand naar beneden storten, echt een prachtig gezicht. Dit punt geeft ook gelijk aan dat het langzaam aan ietsje vlakker begint te worden. De bomen worden kleiner en de alpenweides steeds groter. Ja we komen langzaam boven de boomgrens. Nu het pad niet meer zo stijl is, is het toch wel wat meer genieten van het uitzicht. Het pad slingert prachtig door het half beboste landschap heen waar we hier en daar een kabbelend bergbeekje oversteken.

Op de wandelbordjes zien we dat we naar twee bergmeertjes onderweg zijn. De eerste is niet zo ver meer en krijgen we al snel in het vizier, het zogehete Lac Mirroir. Vertaald: het spiegelmeer. Hier ontvouwd zich een prachtig panorama over de achterliggende bergen met prachtig helder fris berg water met alpenbloemen, stroompjes en bergmarmotten op de achtergrond. Het ligt op ongeveer 2300 m hoogte. We zoeken een mooie grote rots langs de waterkant uit en beginnen aan onze eerste picknick van de dag. Een heerlijk plekje om te zitten en te genieten van het uitzicht.

Op het bordje zagen we echter, dat er nog een bergmeertje zou moeten zijn een stuk verderop. We zien dat het nog zo’n 3 kwartier lopen is en we zijn na het eerste meertje toch wel erg benieuwd of het volgende meertje net zo mooi is als Lac Mirroir. Dus we besluiten om nog een stuk verder te lopen. Na een stuk flink klimmen door de mooie alpenweides komen we bij een schattig kapelletje aan.

We branden een kaarsje en gaan weer verder. Even later komen we dan aan bij het tweede bergmeertje: Lac ste Anne vernoemd naar het kapelletje vlakbij. Het meertje ligt er prachtig bij in een soort bergkom. Het water is ongelofelijk blauw, zo blauw heb ik ze nog niet vaak gezien. Dit schijnt te komen door bepaalde specifieke mineralen die zich in het water bevinden. We lopen een stukje naar beneden naar de waterkant toe.

Toch even voelen hoe fris het water is. Lac Ste Anne ligt op zo’n 2500 m hoogte dus fris is het zeker. Des al niet te min besluiten we opnieuw pauze te houden langs de waterkant. We trekken onze bergschoenen uit en willen toch even pootje baden, heerlijk verfrissend voor de voeten!

Op de achtergrond van het meertje kijken we aan tegen een paar hoge bergwanden. Dit zijn dan ook de hogere toppen van de Queras. De hoogste top die we zien is ruim 3300 m hoog. Niet zo gek dus, dat we ook nog behoorlijk wat sneeuwresten zien liggen op de flanken van de berg. Na een half uur langs de waterkant gezeten te hebben besluiten we onze schoenen weer aan te trekken en weer langzaam af te dalen richting het dal. Gelukkig gaat dalen altijd een stuk sneller dan klimmen en we zijn dan ook in zo’n 1,5 uur weer terug op de parkeerplaats bij de auto.

Op de weg terug met de auto komen we na een paar minuten nog langs een mooie grote waterval die in hetzelfde dal ligt. We besluiten nog even te stoppen, maken wat mooie foto’s en rijden voldaan terug naar de camping bij het mooie Lac de Serre Poncon. Het was weer een mooie dag!

Sander Engelen

Sander Engelen is afgestudeerd aan de Wageningen universiteit. Hij heeft hier zijn Bachelor en Master opleiding gedaan en veel geleerd op het gebied van het weer en klimaat. Expertise: Alpengebied.