Even terug op Spitsbergen

Verschillende volgers zullen zich vast nog wel mijn blogs van Spitsbergen herinneren afgelopen herfst. Toen zat ik daar voor een exchange semester. Vanaf het moment dat ik het eiland had verlaten had ik eigenlijk al de wens om ooit terug te gaan. En wat was een beter excuus dan het opzoeken van mijn vriendin die een summer course deed aan het lokale universiteitscentrum (UNIS)? Van maandag 17 juni tot woensdagnacht 26 juni was ik even terug. In een ander seizoen, in andere omstandigheden.

De aankomst was heel speciaal. De winter duurde dit jaar relatief lang in Spitsbergen, de bergen waren nog volop besneeuwd. Het was bovendien vrij helder, dus toen het vliegtuig zijn landing inzette, had ik een prachtig uitzicht.

De eerste dagen ben ik vooral veel in Longyearbyen geweest en heb ik genoten van de lokale omgeving en de bijzondere natuur. Ik heb enorm veel geluk gehad: op een enkele bewolkte dag na, scheen de zon bijna alle dagen dat ik er was volop. Bovendien was het met 8 graden vrij warm voor de tijd van het jaar. Zo voelde het ook, aangezien het bijna de hele tijd windstil was. Een kleine impressie van de eerste dagen:

De hike naar Nordenskiöldfjellet: uitzicht over een groot deel van Spitsbergen

Nordenskiöldfjellet is een berg van 1053 meter hoog, de hoogste berg in de nabije omgeving van Longyearbyen. Deze berg wilde ik in de herfst tijdens mijn exchange semester eigenlijk al beklimmen, maar het is er nooit van gekomen: tegen de tijd dat we een beetje ervaren waren met het hiken in deze omgeving, was het alweer poolnacht. Nu we de omgeving kenden, de zomer begonnen was, de sneeuw voor een gedeelte was verdwenen en het helder was, was het een mooi moment om de wandeling te maken. Donderdag 20 juni vertrokken we, rond een uur of 15:30. Over op tijd thuiskomen hoefde we ons geen zorgen te maken: in deze tijd van het jaar waakt de middernachtzon over Spitsbergen en is het dus 24 uur per dag licht. De wandeling omhoog duurde (inclusief pauzes en avondeten) een kleine 5 uur. De wandeling was zeer zeker de moeite waard en het uitzicht was nóg mooier dan ik durfde te dromen. Het is zonder twijfel het mooiste uitzicht dat ik in mijn hele leven heb gezien. Kijk even mee:

Op de top was uitzicht echt adembenemend. Overal om ons heen zagen we de besneeuwde bergen. Ook zagen we Isfjorden en we konden zelfs de oceaan zien! Het was wel een heel stuk kouder dan in het dal, waar we de eerste hellingen nog in t-shirt beklommen (8 graden is warm als je een stijle helling oploopt), daar hadden we boven toch een dikke jas aan. Op 1000 meter hoogte lag de temperatuur namelijk onder het vriespunt. Om 22:30 zetten we de afdaling in, en rond 1:15 waren we thuis. Zoals gezegd, was het al die tijd natuurlijk licht.

Foxfonna

Op zaterdag gingen we met een grote groep hiken in de omgeving van de Foxfonna gletsjer. Omdat Adventdalen enorm lang is, hebben we de taxi genomen. Opnieuw leverde de hike prachtige plaatjes op:

Ook buiten de wandelingen om hebben we genoten van de omgeving. Zaterdag zijn we nog uitgeweest in Huset, de lokale club. Dit is de meest bekende uitgaansgelegendheid op Spitsbergen. Uitgaan voelt overigens ontzettend raar als het de hele nacht licht is. Verder hebben we ook nog beluga’s gespot, helaas was het lastig om hier goede foto’s van te maken.

De week vloog uiteraard voorbij, maar ik heb ontzettend genoten. Svalbard is een enorm bijzondere plek en ik weet zeker dat ik er terug zal keren. Ik hoop dat jullie dankzij deze blog een beetje mee hebben kunnen genieten.