Advertentie



 

Op 23 november 2020 schreef ik op AWM het eerste blog over ijsklimmen. We hadden toen net een week eerder de eerste route van het seizoen geklommen. Een seizoen dat dankzij een koude periode eind september tot midden oktober voor perfecte condities boven de 2500meter had gezorgd, wat een traktatie! Zo vroeg in het jaar was mijn ijsklimseizoen in de laatste 10 jaar nog nooit begonnen! Dat beloofde wat voor de winter, toch??? Hoe de winter uiteindelijk verlopen is, lees je in dit blog!

Grawa Zwerg 4 in Stubaital gedurende het seizoen. Begin januari, midden januari en rechts dan uiteindelijk klimbaar, eind januari. Mooi is te zien hoe deze beetje bij beetje groeit.

Allereerst wil ik toch even zeggen dat het seizoen nog niet voorbij is. Wie nog ijs wil klimmen, kan dat nog steeds. Er is nog altijd genoeg ijs te vinden maar mijn biologische klok heeft gezegd: ”Hallo, het voorjaar is hier! Na een seizoen van 4 maanden is het genoeg”. Dit kwam mede door de bijzonder warme periode eind februari en de eerste week van maart. Eerste conclusie: Als ik had gewild, had ik het seizoen 4 1/2 tot 5 maanden lang kunnen maken, wat een record zou zijn geweest en daarmee is deze winter absoluut al geen slechte winter voor het ijsklimmen.

14 november 2020, vroege start van het seizoen in perfect ijs! Lüsener Fernerkogel Noordwand in de Stubaier Alpen.

Na het schrijven van m’n eerste blog klommen we op 28 november 2020 de tweede route van het seizoen! Super condities, zoals je ze niet elk jaar hebt, in de Schrammacher Noordwand in het Valsertal. Vervolgens kwam begin december de grote sneeuwdump (Südstau) waarvan ook Tirol een flink graantje meepakte en gingen de ijsbijlen even de kast in om te genieten van een overvloed aan powder.

Schrammacher Diagonale, 28 november 2020, perfectie condities!

2 Video’s: Eerste Video ergens midden in de noordwand. Tweede video: Op de top op 3411meter.

Zoals wel vaker het geval is – en ook dit jaar was daarop geen uitzondering – zwabberde december nogal van koud naar warm en weer terug. En ook al verliep december in Innsbruck gemiddeld genomen ongeveer een graad te warm, de basis voor een goed seizoen was gelegd. Met de koude periode begin december kon het ijs rustig aangroeien. Dit is mede mogelijk door de koude lange nachten die zorgen voor lage dauwpunten en de korte dagen waarop de zon nauwelijks nog kracht heeft.

Een dagje pinnistal, een zijdal van het Stubaital, december 2020. Het hoofdseizoen komt hier altijd later op gang maar er valt in december meestal al wel ”iets” te klimmen.

Video: Standplaats in de route Eiszeit in het Pinnistal. Een kleine grot achter de waterval.

Eind december leidde dan een andere weerfase in die tot ver in januari aanhield. Het werd koud, ijskoud wel te verstaan. Bijna te koud zou ik zeggen, kan dat? Ja dat kan! Het grootste probleem van die zeer lage temperaturen (soms was het onder de -20) is dat het ijs zo hard wordt dat het zeer breekbaar wordt. Als je een ijsbijl in het ijs slaat, versplintert het ijs vaak waardoor het lastiger is de bijlen en stijgijzers goed in het ijs te bevestigen. Daardoor kunnen pilaren tijdens het klimmen zelfs afbreken omdat ”zachter” ijs de vibraties van een ijsbijl die je in het ijs slaat beter absorbeert. Eigenlijk is -20 dus niet wat je wilt, -10 in de vroege ochtend is echt koud genoeg. Desalniettemin hebben we in januari een paar hele mooie routes kunnen klimmen waaronder Hexenbese (Heksenbezem) in Pitztal. Het werd koud genoeg dat zelfs tot in Innsbruck zelf het ijs groeide en ik ’s avonds na het werk met de fiets naar het ijs kon om te gaan ijsklimmen. Later hoorde ik zelfs dat het kleine ijsparadijs in de stad in 10 jaar tijd niet meer zulke goede condities had gehad.

Met een beetje fantasie kun je er een heksenbezem in herkennen. Bij -20graden was ijsklimmen in de zon toch wel erg fijn! Voor een idee van de grootte: Zie de klimmers in de smalle pilaar bovenaan het ijs.

Midden Januari ging het roer om en na een lange, koude, droge en zonnige periode kwam de volgende sneeuwdump, gevolgd door een extreme föhnfase waarbij het kwik in Innsbruck tot 16 graden steeg. Alles in alles klinkt dat niet zo best maar de lage dauwpunten in januari zorgden ervoor dat het ijs deze periode goed doorkwam. Sterker nog, de warmere fase was eigenlijk wel wenselijk aangezien het ijs zo enorm hard geworden was. Deze opwarming kon ervoor zorgen dat het ijs weer zou gaan druppelen en verder kon aangroeien. Precies dat gebeurde ook voordat het in februari, net als in Nederland, ook hier weer ijskoud werd. Het hoogtepunt was midden februari een lijn die niet elk jaar vormt, Schwert des Damokles op de Brennerpas. Een prachtige smalle pilaar welke met een beetje fantasie inderdaad de vorm van een zwaard op z’n kop heeft (brede chaotische basis met een smalle pilaar naar boven toe).

Schwert des Damokles op de Brennerpas vormt niet elk jaar maar dit jaar wel. De zware maar prachtige laatste lengte van de route!

Video: De laatste touwlengte van Schwert des Damokles. Een kleine rustpauze op een klein plateau midden in de laatste touwlengte alvorens ik de pilaar op ging die je hierboven op de foto zie.

Net zo snel als deze winterse episode kwam, vertrok hij ook weer en werd het warm. Nu echter, eind februari, werden de dagen al langer, de dauwpunten stegen langzaam en het ijs in de zon begon al te smelten. Klimmen in de zon was zeker geen optie meer, daarvoor werd de zon al te sterk. In de schaduw echter, nog perfecte condities! Zo klommen we dan eind februari nog een paar grandioose lijnen in de schaduw met perfecte condities waarbij het temperatuurverschil tussen zon en schaduw steeds groter werd. Dik ingepakt ijsklimmen in de schaduw om vervolgens na het klimmen in T-Shirt in de zon van een Jausen te genieten. Nu konden we echt merken dat het hoofdseizoen langzaam ten einde liep.

Urfall, Stubaital, eind februari. Voor de dimensies: Links staat m’n klimpartner. De waterval is een goeie 100meter hoog.

Hieronder nog twee impressies van onze tour in de Obernberger Tribulaun Nordwand eind februari, de route heet Eisprinz, 3 touwlengtes. Eerste video is tijdens de aanloop, de tweede video tijdens het abseilen nadat we de route hadden geklommen en onderweg naar beneden waren.

Wegens een gebrek aan sneeuw waren we niet echt gemotiveerd om te gaan skitouren en er was nog volop ijs, dus klommen we door! Het is inmiddels maart. Op 7 maart ben ik gaan klimmen met m’n maatje Giorgio met wie ik het seizoen 4 maanden eerder ook had geopend. Voor hem was dat destijds zijn eerste keer ijsklimmen ooit. Ik heb toen alles voorgeklommen en hij is altijd nagekomen. Gedurende de winter hebben we samen veel geklommen en hij heeft veel kunnen oefenen (hij wil berggids worden), 7 maart voelde bijna aan als een soort examen voor hem en de moeilijkheidsgraad die hij bij zijn allereerste keer altijd naklom, heeft hij toen, bij nog steeds goede condities, relatief moeiteloos voorgeklommen. Ik vond het heel gaaf om te zien hoe hij over de winter heen progressie heeft gemaakt en vond het eigenlijk ook een hele mooie manier om het seizoen af te sluiten. Dat het misschien tijd werd de bijlen in de kast te leggen werd nogmaals bevestigd toen we ook na deze tour in T-Shirt terug naar de auto liepen.

Video: Een stukje van de Gully Arena in het Valsertal tijdens de aanloop. Op de foto verder naar onder abseilen vanaf de waterval die je links op de video ziet.

Maart 2021, Gully Arena Valsertal, de laatste van het seizoen! En tevens prachtig voorgeklommen door Giorgio bij goede condities.

Bij toeval begon het na dat weekend een beetje te sneeuwen en kwam al snel de motivatie om te gaan skitouren en zo konden we mooi van de ene naar de andere activiteit wisselen. Inmiddels is het 23 maart en heb ik eergisteren met AWM Roy Molenaar een prachtige tour gemaakt in het Voldertal (Tuxer Alpen) waarbij we de beste sneeuwcondities van deze winter hadden en tot onze knieën in de powder stonden. Met zulke condities is het zonde om niet te gaan skiën en bovendien is de lawine-situatie ook precair met zoveel Neuschnee en moet je misschien ook wel niet willen gaan ijsklimmen.

Ik weet dat er her en der nog ijs is, maar voor dit seizoen is het goed. IJsklimwinter 20/21; je was mooi, je was extreem, je was koud en je was warm. Ik ben verzadigd voor deze winter en kijk uit naar het volgende ijsklimseizoen!

Pfiat-eich!
Remco

Maart 2021, de winter was en is nog steeds prachtig. Maar voor mij is het genoeg, Ik kijk uit naar de volgende ijswinter! 🙂
(Visited 90 times, 1 visits today)
Advertentie

 

Advertentie

Val Thorens

Beste skioord 2023: Val Thorens

Val Thorens is zojuist voor de 8e keer uitgeroepen tot beste skigebied ter wereld. Val Thorens ligt op een hoogte van 2.300 m en is daarmee het hoogst gelegen skioord van Europa. Als eerste geopend (in november) en als laatste gesloten (in mei), biedt het skiërs een enorm speelterrein voor een onvergetelijke vakantie. Lees meer

Advertentie

SnowWorld

Wintersport in SnowWorld

Skigebied SnowWorld is hét Nederlandse skigebied met vijf skidorpen. De skiliften draaien tot ’s avonds laat en er valt voor jong en oud veel te beleven. Skiën, snowboarden, klimmen en après-skiën. Skigebied SnowWorld biedt de ultieme wintersportervaring bij jou in de buurt. Lees meer

Advertentie

Wintersportboeken

Boeken over wintersport

Of je nu nog aan je eerste afdaling moet beginnen of al een doorgewinterde liefhebber van skiën bent? Ook jij vindt hier vast het juiste boek over wintersport. Zorg dus dat je tijdens een wintersport volop van de sneeuw geniet dankzij een goede voorbereiding en inspiratie. Zo zijn er boeken over de juiste technieken en trainingen en de beste je ski-uitrusting. Bestel hier