De Eiger, Mönch en Jungfrau in één oogopslag

Reisverslag Hintisberg

Door Daphne Berg, reporter van Mountainreporters.com

Met een spectaculair uitzicht op de noordwand van de Eiger, Mönch en Jungfrau, is de naar het zuiden gerichte Hintisberg, met zijn vierkante randen en talrijke daken, bekend bij de lokale klimmers. Veel multipitch-routes gaan omhoog, naar de topgraat van 2240m.
Wat veel klimmers waarschijnlijk wel weten, maar nooit hebben bezocht, is de Burgloch-grot, in de Hintisberg-wand.

De grot ziet er een beetje angstaanjagend uit, met Zelfs een paar kraaienlijkjes op de grond

De Burgloch-grot

De toegang tot de grot is dezelfde als die van de klimroutes, ongeveer 45 min tot een uur wandelen vanaf de parkeerplaats.

We vonden de ladder die naar de grot leidde twijfelachtig en onstabiel. Daarom besloten we de acht meter omhoog te klimmen op de muur links van de grot. Dit wordt gevolgd door een paar vaste ijzeren kabels met bouten. Het is een makkelijke klim, waar we geen klimschoenen nodig hadden. Na deze acht meter is er een traverse naar de eerste bout met een vaste kabel, waar setjes kunnen worden geplaatst.

Eenmaal in de grot zijn er meerdere plaatsen voor een zekering, zodat de andere persoon na kan komen. De grot ziet er een beetje angstaanjagend uit, met veel alpenkraaienveren en uitwerpselen. Zelfs een paar kraaienlijkjes op de grond. In een hoek, iets verderop in de grot, rechts, is een ‘Gipfelbuch’ te vinden in een oude ijzeren kist.

Bezoekers van de grot, leggen hun gegevens vast, om aan te tonen dat ze er zijn geweest. Het boek toonde aan dat niet veel mensen de grot bezochten, of in ieder geval het boek niet vonden. De laatste mensen die erin schreven, waren er in 2015. Dat is nu toch al drie jaar geleden.

We vonden de ladder die naar de grot leidde twijfelachtig en onstabiel

De duisternis in

Om de grot te verkennen, lieten we de rugzakken in de voorkant van de grot achter ons en gebruikten we onze hoofdlampen om in het donker te klauteren. We ontdekten dat er twee wegen zijn die naar de grot leiden. De eerste gaat helemaal omhoog en klimt soms over grote, modderige rotsblokken. Deze weg eindigde na ongeveer 150 meter. Halverwege is er een grote pilaar, die we links moesten passeren, dit is de weg die eindigt na 150 meter. Als je er beter oplet, wat wij hebben ontdekt op onze weg terug, rechts van de pilaar, is ook een andere weg, die naar beneden gaat. Deze weg is veel langer, en een beetje smaller, steeds naar beneden leidend. Sommige passages zijn vrij steil en de ruimtes beginnen kleiner en kleiner te worden.

Uiteindelijk hebben we onze speleologie-ervaring niet meer vertrouwd om verder te gaan, hoewel er duidelijk een weg verder was. Dus liepen we terug, over de rotsen en door het donker. Eenmaal terug aan het begin van de grot waren er goede plekken om een ​​eenvoudige abseil te maken. En een paar minuten later waren we terug in de zon en het vredige berggebied met koeien en alpenkraaien. Aan de voet van de grote rotswand van Hintisberg. Lees verder op Mountainreporters.com

Edwin Hagenouw

Eigenaar van Reisschrijvers Media . Online uitgever van Snowrepublic, Alpenweerman, OutdoorDichtbij en Mountainreporters.
Hij is een groot liefhebber van reizen, natuur en activiteiten in de natuur. En dat bij voorkeur zo duurzaam als mogelijk is.