Blog - Monte Rosa: een kennismaking met het alpinisme - Deel 1

klik hier voor de voordeelaanbiedingen

---

 

De herfst is voor menig bergenliefhebber een moeilijk seizoen. Ongeduldig kijken we uit naar het eerste poederalarm en het begin van de winterse sneeuw. Maar de herfst is ook een mooi moment om terug te blikken op zomerse avonturen in de bergen. Voor alpinisten was de afgelopen zomer een goed seizoen. Het weer en goede condities maakten het mogelijk om mooie tochten te ondernemen. In deze blog nemen we je in een 3-daagse serie mee op een alpiene gletsjertocht door het Monte Rosa massief. Vandaag deel 1. Morgen en zaterdag deel 2 en 3.

Monte Rosa massief
Het Monte Rosa massief behoort zeker niet tot het meest technische klimgebied van de Alpen. Voor beginners is het dan ook een uitgelezen mogelijkheid om kennis te maken met alpinisme en meerdaagse gletsjer- en sneeuwtochten. De meeste toppen zijn bereikbaar zonder technische rotsklimpassages. Het massief op de Zwitsers-Italiaanse grens biedt bovendien uitzonderlijk mooie vergezichten, waarbij onder meer de Mont Blanc, de Matterhorn en het Mischabel massief aan je voeten liggen. Richting Italië rijkt het zicht tot aan de vochtige lucht boven het Lago Maggiore, Lago di Lugano en Lago di Garda. Maar niet alleen landschappelijk is het massief interessant: het verschil tussen de Zwitserse bergsport en de Italiaanse is tastbaar.

Gnifetti hut
‘In de Gnifetti hut is het eten ook veel beter’, grinnikt Riccardo. We verdenken onze Italiaanse gids ervan dat hij de route van onze vierdaagse door het Monte Rosa massief heeft aangepast aan zijn culinaire wensen. Maar deze verdenking is niet gepast, want door de warme zomerperiode is hij genoodzaakt om de geplande route te verplaatsen naar het oostelijk deel van het massief. De gletsjer achter de Quintino Sella hut heeft zwaar te lijden gehad onder de zomerhitte en ook nu, na een korte koudere periode, liggen de gletsjers weer stevig te ‘zweten’. Dat betekent dat ons klimgroepje de tweelingbergen Castor en Pollux links laat liggen. Een variant via de Gnifetti hut is nu een stuk veiliger. Het is onze eerste overnachting in een Italiaanse berghut, en we verbazen ons over de maaltijd. Een driegangen diner van hoge kwaliteit is niet gebruikelijk in de meeste berghutten, laat staan op 3647 meter hoogte. De aanwezige Italianen vertellen ons desgevraagd trots dat dit alleen al een reden vormt om voor de Italiaanse kant van de Monte Rosa te kiezen. Een alpinist heeft immers een keuze te maken: het massief ligt op de grens tussen het Zwitserse Wallis en het Italiaanse Piemonte en kan van beide zijden worden beklommen. De Italianen vinden de Zwitserse hutten duur, temeer voor wat de huttenwaarden je daar voorschotelen.

Gressoney dal
Eerder vandaag hebben we Riccardo ontmoet bij het bergstation Passo dei Salati, hoog boven het Gressoney dal. Om zo dicht mogelijk bij het Monte Rosa massief te komen, zijn we het gehele Gressoney dal doorgereden tot waar het dal letterlijk doodloopt tegen de bergen. De rit naar het kleine bergdorpje Staffal is op zichzelf al een belevenis. Vanuit het Aosta-dal loopt de route door prachtige dorpjes als Lillianes en Gressoney-Saint-Jean. Kenmerkend is dat het hogere deel van het dal wordt bewoond door de Duitstalige Walser gemeenschap, waardoor het dal zowel Italiaans als Zwitsers aandoet. Aan het einde van het dal licht de Monte Rosa al een tipje van haar sluier op: de vierduizenders Castor, Lyskamm, Ludwigshöhe en Pyramide Vincent glinsteren in de warme middagzon. Omdat de bergsportwinkel eveneens aan siësta doet, moesten we nog moeite doen om op tijd de nodige spullen te huren en bij het bergstation te geraken. Vanuit het verlaten Staffal stelt de kabelbaan je in staat om vrijwel zonder een stap te verzetten op 3260 meter hoogte te geraken. Vanaf het kabelbaanstation leidde Riccardo ons vervolgens via een korte gletsjertour naar de Capanna Gnifetti. Al vrij snel zijn stijgijzers noodzakelijk, omdat we de Indren gletsjer moeten traverseren. Hier nog geen griezelige gletsjerspleten, maar een eenvoudig sneeuwspoor. Aan het eind volgt nog een spannend stukje via ferrata, waarna we meteen de hut bereiken.

Berggids
Tijdens de maaltijd hangen we aan de lippen van onze gids wanneer hij ons vertelt over zijn loodzware opleiding tot berggids. Om berggids te worden mag je, technisch en fysiek, geen zwakke plekken hebben. Om toegelaten te worden tot de opleiding moet je een hoog niveau laten zien in zowel rots, ijs als sneeuw en dan als klimmer én als skiër. Wanneer je het echter zover schopt om daadwerkelijk gekwalificeerd berggids te zijn, dan wordt je passie je werkt, zo vertelt Riccardo enthousiast. Onze gids werkt in de zomer voornamelijk in het Monte Rosa massief, maar hij begeleidt ook beklimmingen van Zwitserse vierduizenders als de Matterhorn, Zinalrothorn, Obergabelhorn en de bergen rond Saas Fee. En vanzelfsprekend behoort ook de Mont Blanc tot dit lijstje. Riccardo vertelt echter dat deze berg toch wel ten onder gaat aan zijn eigen ‘succes’: doordat het de hoogste top is van de Alpen is het op goede dagen zeer druk op de witte berg. Daarnaast kent de Mont Blanc meer objective dangers, zoals Riccardo het noemt, dan de Monte Rosa. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het relatief hoge lawinegevaar en aan steenslag.

Morgen
Na de maaltijd wordt er in de hut nog lang geborreld en binden we met andere alpinisten een gesprek aan over hun plannen voor de komende dagen. Rond de tijd van zonsondergang blijf ik wat langer bij de toiletten rondhangen dan gepland: vanaf de toilethokjes heb je een fenomenaal uitzicht op de zonsondergang boven de ruige Garstelet gletsjer en de Vincent Pyramide achter de hut. Stiekem verken is daarmee alvast de route voor de volgende dag.

Alpenweerman is powered by Kachelmann Wetter en Meteo-Oberwallis

Meer (Alpen)weer en updates ook via Alpenweerman Facebook of Twitter

Ralph Verhoeks

Ralph Verhoeks (28) is voor Alpenweerman actief als blogger. Hij werkt in het dagelijks leven bij De Nederlandsche Bank, in het toezicht op financiële instellingen. Ralph is fervent bergenliefhebber. In de zomer als wandelaar en alpinist (hij heeft verschillende vierduizenders beklommen, en hoopt dat er nog veel volgen). En in de winter al skiër. Ralph blogt voor Alpenweerman in de zomer over hiking, meerdaagse touren en alpinisme en in de winter over skitochten en -gebieden. Zijn focus ligt op de Westelijke Alpen (Zwitserland en Frankrijk).