Aletsch Arena | Skitouren rond de grootste gletsjers van de Alpen

Advertentie

Vele zonnige dagen in maart gingen voorbij, periodes van ultra stabiel weer waarvan ik dacht: Pwoahhh, als we dat toch zouden hebben van 10 tot 16 april…dat zou een droom zijn! Toegegeven, met alles wat er momenteel speelt in de wereld, zijn het natuurlijk gewoon luxus problemen. De bergen en het weer bepalen wat er mogelijk is, niet jij en ik en ik mag al blij zijn dat ik m’n leven kan leiden zoals ik het doe. Hoe graag jij ook iets wilt, zal de berg aan z’n reet roesten en dat weet ik.

Dat neemt niet weg dat ik wel teleurgesteld zou zijn geweest als we deze trip niet zouden hebben kunnen doen zoals we hem nu hebben gedaan! Ook al zou deze teleurstelling dan relatief zijn, wetende wat er momenteel allemaal speelt op onze aardkloot.

Eind maart. Tijd om te schrijven met de hutten. Hoe zijn de condities? Worden de touren die wij willen doen reeds gedaan? Ligt er genoeg sneeuw? Zijn er verslagen op gipfelbuch.ch? Ja de touren, worden gemaakt maar er ligt niet bepaald veel sneeuw. Het beeld dat we deze winter kennen van diverse plekken in de Dolomieten alsmede ook van Tirol is in Bern Oberland en Wallis niet anders.

Minder sneeuw of toch niet?

Er ligt dit jaar minder sneeuw dan bijvoorbeeld vorig jaar in deze tijd van het jaar. De touren die we gepland hebben, zijn te doen maar de condities kunnen beter zijn, dat heet bijv. dat de gletsjerspleten niet altijd goed ingesneeuwd zijn waardoor ook sneeuwbruggen niet sterk genoeg kunnen zijn en het risico om in een ”verborgen” spleet te skiën of door een brug te breken aanwezig is.

En dan ineens 10 dagen voor onze trip, begin april, sneeuw op de kaarten! En hoe! 60 tot 70cm Neuschnee in het Aletschgebied. Van te weinig sneeuw gaan we ineens naar misschien wel teveel sneeuw en op 8 april. Twee dagen voor vertrek, toont een kaartje van het SLF lawinegevaar 4….nee toch?! Op 9 april zou het langzaam moeten bedaren en 10 april wordt dan de eerste echte mooie dag na deze sneeuwval. Juist die eerste dag, weten we, is vaak het meest riskant. Wat gaan we doen? Lukáš en ik besluiten om 10 april vroeg toch te vertrekken en kijken dan ter plekke hoe de sneeuwcondities zijn.

Vanuit het liftje richting Fiescheralp. De enige wolk in Wallis hing precies boven het skigebied waar we zijn gestart en dus moesten we starten in een white out 🙂

Om 18:00 is er avondeten in de Konkordiahütte. Als we om 04:00 vertrekken, hebben we alle tijd om ter plekke de condities in te schatten. Vanuit Innsbruck rijd je ongeveer 6 uur naar Fiesch en vanaf daar is het ongeveer 5 tot 6 uur naar de Konkordiahütte (uiteraard rekenen we hier met 6).

Als we uit Innsbruck vertrekken vallen er wat verdwaalde sneeuwvlokken. In St. Anton aangekomen is altijd weer de vraag: De pas of de tunnel? Ja, het sneeuwt een beetje, maar de pas zal wel gaan toch? Scheelt weer 10 euro en we blijven gierige alpinisten 😉 Dat hebben we geweten…ondanks winterbanden stonden we na 10 minuten stil, om 5 uur ’s morgens wordt er nog niet geveegd kennelijk.

Toch weer terug naar St. Anton en toch maar door de tunnel want we hadden ook geen zin om sneeuwkettingen onder de auto te leggen.

In Wallis prachtig zomerweer

Nog even tanken vóór de Zwitserse grens, precies op de minuut op tijd voor de autotrein in Realp naar Oberwald waarbij het nog altijd sneeuwt in Uri. En dan: Zoals wel vaker, aan de Walliser kant van de Furkapass, prachtig zonnig winterwee. We tuffen naar Fiesch, checken op de parkeerplaats nog één keer of we alles mee hebben voor de komende 6 dagen en nemen dan de kabelbaan omhoog richting Fiescheralp en nemen daarmee afscheid van ”de beschaving”.

En jawel, zo ongeveer de enige wolk boven Wallis hangt precies waar we starten en dus mogen we het eerste stuk over de skipiste in een whiteout omhoog vellen. Als we na 600hoogtemeters vellen aan de eerste afdaling beginnen, vallen er kleine gaten in het wolkendek en zien we voor het eerst de Aletschgletsjer waar het gelukkig wolkenloos is. Wat een joekel is het toch. De tweede keer dat ik hem zie, de eerste keer was zomers. Ondanks dat hij al flink aan grootte heeft ingeboekt is en blijft het een enorme indrukwekkende klomp ijs.

Uit de white out en zicht richting Aletschgletsjer

Wij nemen onze tijd voor de vlakke 9km over de gletsjer.

Wij nemen onze tijd voor de vlakke negen kilometer over de gletsjer. De zon brand en onze voeten koken regelmatig in onze skischoenen. We hebben geen zin in blaren dus nemen we regelmatig pauze en laten de voetjes luchten. Het is ook geen straf om een beetje meer tijd te nemen en van het uitzicht te genieten. De week is nog lang en we hebben geen haast. Dat avondeten om 18:00 redden we wel.

De lawinesituatie was beter als gedacht en onze gok pakte goed uit. Er waren zelfs al groepen voor ons uit die een spoor over de lange vlakke gletsjer gemaakt hadden waardoor het voor ons minder energie kostte om vooruit te komen.

Uiteindelijk loop je zo’n negen kilometer nagenoeg vlak over de gletsjer tot je onder aan de bekende trappen kom die richting Konkordiahütte gaan. gletsjer gebouwt moesten worden om de hut bereikbaar te houden. Die trappen zijn altijd weer een kuitenbijter en overbruggen ongeveer 100/150hoogtemeters.

Dag 2

Onze eerste 4000’er van de dag staat op het programma, de Gross Grünhorn. Wetende dat er nog drie andere groepen zijn starten we vroeg, maar niet vóór iedereen. Noem het vals spelen of slim zijn maar het was toch efficiënter het spoor van een ander na te lopen. We genieten van een prachtige zonsopkomst en weten dat de afdaling ons super goeie powder gaat geven!

Het is altijd weer fijn als je eindelijk al die trappen hebt gedaan en bij de hut bent. Even in alle rust genieten van het uitzicht!

Halverwege onderweg naar boven maakt de gletsjer een geluid waarvan we beide het gevoel hebben dat hij ons wil opvreten en we gaan snel verder. Er gebeurd gelukkig niets maar zo word je wel aan herinnert dat je je op een ”ijsstroom” bevindt die ongeveer 30 meter per jaar beweegt. Na een kleine 4 uur onderweg te zijn geweest, staan we op de top en genieten van het uitzicht. We laten alles even inwerken en realiseren ons hoeveel geluk we hebben, in wat voor omgeving we zijn en dat we gezegend zijn dat we zulke dingen kunnen doen.

Vlak vóór het skidepot van de Gross Grünhorn.

Eenmaal terug in de Konkordiahütte konden we op het terras genieten van de zon, het uitzicht, ff slapen en de spullen drogen. Uiteindelijk komt het tijdens een tour als deze meestal neer op: Eat, drink, sleep, ski, repeat. Ik ben er normaal niet zo’n fan van maar stiekem heb ik de gezellige drukte in de hut wel gemist. Rode verbrande gezichte, stinkende mensen, lekker allemaal hutje mutje in de eetzaal, eten uit een gemeenschappelijke pan en praten met jan en alleman over waar ze vandaan komen en wat ze gaan doen.

Je leert altijd weer interessante mensen kennen zo. En natuurlijk: slapen in een te warme zaal en te klein bed naast iemand die snurkt en wakker worden van iemand die besluit om 23:00 z’n rugzak nog in te gaan pakken. Stiekem heb ik de clichés van de hut wel gemist en was ik blij dat ik oordoppen bij me had! Hieronder zie je een kleine sfeerimpressie:

Dag 3

Jungfrau vanuit de Konkordiahütte met oversteek naar de Monschjochhütte. Het wordt de langste dag van deze tour. 03:45 ontbijt, nog voor de hüttencrew wakker is, zijn we vertrokken. Het eerste stuk vlak over het Konkordiaplateau doen we in het donker. Als we een uur onderweg zijn, draaien we ons om en zien we een lichtjeszee de Konkordiahütte verlaten, mooi gezicht! Langzaam glooit de Jungfrau rood in het ochtendlicht en begint er weer een dag.

Vanaf het skidepot zijn het nog 250 hoogtemeters naar de top

Deze keer geen spoor, niemand had zich nog zeker gevoeld richting Jungfrau te gaan. Dat betekent voor ons dat we moeten sporen maar ook een ”first line” zullen hebben, hoe gaaf is dat? Wederom nog altijd super sneeuw boven de 3000M. Het spoor maken was niet gemakkelijk.

De laatste meters richting Jungfrau gipfel

Lukáš had wat problemen met zijn vellen en de randspleet voor het skidepot overwinnen ging ook niet gemakkelijk maar alles is goed gegaan en het uitzicht vanaf de top moeilijk te overtreffen. Aan de ene kant de Aletschgletsjer en uitzicht tot over de Mont Blanc en de Matterhorn, aan de andere kant uitzicht tot ver in het Zwitserse laagland, misschien zelfs tot aan Duitsland?

En dan onze beloning 🙂 First line richting Jungfraujoch

Na de afdaling volgt een pauze op de gletsjer waarbij we sneeuw smelten met een brander voor extra water. We genieten van ons succes en weten dat we ”slechts” nog even naar de Monschjochhütte moeten. Die 350hoogtemeters lieten zich niet gemakkelijk nemen maar na 12 uur zijn we bij de hut en kunnen we 12 uur rusten voor dag 4 begint, die tevens de kortste dag zal zijn.

Er is geen stromend water in de Mönschjochhütte en we betalen een pijnlijke 12 frank per 1.5L water. Ach, je moet iets op vakantie hé, doe maar 3 flessen water dan. Geen stromend water, wel een bbq! En bij het avondeten krijgen we overheerlijke hamburgers geserveerd en een bolletje ijs met ijshoorn als toetje. Dat maakt dan weer een hoop goed.

De hele week slepen we al bivakmateriaal mee omdat de Finsteraarhornhütte, onze volgende hut, al maanden in vooruit vol geboekt was. Na het eten bel ik nog een keer: En deze keer hebben we geluk! Er zijn twee plaatsen vrijgekomen en we kunnen in de hut slapen. Hebben we de slaapzak toch voor niets meegenomen. Buiten slapen is altijd een mooie ervaring maar binnen in de hut is toch wel gemakkelijk.

De laatste meters richting Mönschjochhütte. De hut ligt op 3650m. Wie hier goed wil slapen moet wel een beetje geacclimatiseerd zijn. Vanaf het Jungfraujoch bezoeken veel dagjestoeristen over een geprepareerde piste deze hut.

Dag 4

Het is fijn om te weten dat de ”kortste” dag na de langste dag op het programma staat. Slechts 1000hm. Daarvoor dan wel 2 4000’ers. Hinter en Gross Fiescherhorn. Deze dag begint met een afdaling over het Ewigschneefeld waarnaar we 700m omhoog vellen en 100m de ski’s dragen richting Fieschersattel.

Vanaf het Fieschersattel kom je in relatief weinig tijd naar links en naar rechts op beide Fiescherhörner. ”Makkelijk” scoren eigenlijk 😉 Het weer was beter als gedacht en afgezien van wat saharazand was het onbewolkt! Daarna de afdaling over de Walliser Fieschergletsjer richting Finsteraarhornhütte en deze keer zijn we om 13:00 al in de hut en kunnen we een lange periode van rust tegemoet zien. Het laatste stuk over de vlakke gletsjer richting hut is simpelweg genieten van het uitzicht. Geniet mee:

Gross Fiescherhorn vanaf de Hinter Fiescherhorn en een stofwolk die kort daarvoor voorbij kwam.

Dag 5

Finsteraarhorn en via de Grünhornlücke terug naar de Konkordiahütte. Terwijl we zelf in de schaduw lopen genieten we van de zonsopkomst die de bergen aan de overkant in een prachtig rood jasje hult 🙂 De Neuschnee vlak voor onze komst, heeft de condities goed gedaan en het is opmerkelijk hoe snel de sneeuw alweer wegsmelt. Een paar keer moeten we de skis alweer dragen omdat om sommige plekken de sneeuw alweer gesmolten is.

Ook speciale stijgijzers voor de ski’s zijn vandaag nodig, typisch voor het voorjaar. Bokharde sneeuw/ijs bij het omhoog lopen en firn bij de afdaling! Vanuit de Finsteraarhornhütte is de Finsteraarhorn een efficiënte tour. Alleen maar steil omhoog. Na een goeie 3 uur bereiken we het skidepot en na een beetje klauteren staan we na 3 1/2 uur op de top en genieten we van het uitzicht vanaf de hoogste top van Bern Oberland op 4274 meter boven zeeniveau.

Mooie coulisse tijdens onze Aufstieg (NL Woord??) richting het skidepot van Finsteraarhorn.

Op de Gipfelgrat richting top van de Finsteraarhorn

En nummer 5 van deze vakantie 🙂 Alles zit mee, wederom prachtige weersomstandigheden

We genieten van het uitzicht, nemen onze tijd daarmee de sneeuw nog wat zachter kan worden en we tijdens de afdaling van de firn kunnen genieten en Lukáš vindt een alternatieve route waardoor we de ski’s niet moeten afdoen. Éénmaal terug onder op de gletsjer is het warm en moeten we nog 250hoogtemeters richting Grünhornlücke vellen.

Uitzicht vanaf de Finsteraarhorn richting de reuzen van Wallis. Duidelijk zichtbaar is de Matterhorn.

Man, is het warm…ben blij als ik boven ben. Inmiddels doet na vijf dagen skitouren en 7500 hoogtemeters m’n kleine teen ook behoorlijk pijn. Geen blaren, wel een drukplek helaas. We skiën tot onderaan de Konkordiahütte waar wederom die ”vervloekte” trappen op ons wachten. Als je moe bent dan lijken die trappen wel oneindig. Nu wacht alleen nog de afdaling terug naar Fiesch met 400 hoogtemeters vellen terug het skigebied in op de laatste dag.

Zoals gezegd; eigenlijk laten Lukáš en ik ons niet echt gaan in de hut maar na 5 dagen smaakte dit biertje en dit stukje taart daardoor wel 100x beter. Proost, op een geslaagde week 🙂

Spullen drogen is een terugkerend ritueel 🙂 Niet alleen voor ons.

Dag 6

Alleen nog ff terugcruisen, de Aletschgletsjer naar beneden. Niet meer om 04:00 opstaan maar rustig om 06:30 en rustig ontbijten. De rugzak checken of alles erin zit. Als je iets vergeet is het een lange weg terug naar de hut (weer die trappen op….). We cruisen de gletsjer af en volgen het spoor dat we op de heenweg genomen hebben.

De sneeuw is hard en we glijden gemakkelijk vooruit op de vlakke gletsjer. Veel van ons spoor is alweer uitgeaperd. We zien rotsen en zelfs kleine meertjes. Zo snel smelt de sneeuw op de gletsjer alweer. Nadat we 400meter omhoog zijn gevelt staan we dan ineens weer midden in het skigebied en is het even schakelen. Met de lift naar beneden waar in het dal het voorjaar al in volle gang is.

Het is paasweekend en we worden er nog maar eens aan herinnert dat we nooit en te nimmer met zo’n weekend de Gotthardpas moeten nemen. Richting noorden geen file, maar wat wij richting zuiden zagen gaan, hadden we nog niet gezien. 23km file en 4 uur vertraging hoorden we op de radio. Waarom ga je vrijwillig in die file staan? Wij stoppen op de terugweg nog bij de Lauerzersee voor onze eerste ”douche” sinds een week, heerlijk! Dit meer is echt een aanrader als tussenstop naar het noorden en/of zuiden, prachtig gebied!

Over de Aletschgletsjer terug naar huis.

Die eerste ”douche” na een week, heerlijk! Lauerzersee is een aanrader als tussenstop!

Uiteindelijk kijken we terug op een ongelofelijk gave week. We hadden geluk met de gevallen Neuschnee die ons goede condities gaf. Het weer was beter dan voorspelt en er is niets onverwachts gebeurd. Geen kapot materiaal, geen hoogteziekte etc. Er kan genoeg gebeuren waardoor je de planning moet aanpassen maar alles zat mee, dat realiseren we ons en daarvoor zijn we dankbaar. Het is nu begin mei. Ik denk dat de skis voor nu de kast in gaan al zeg ik nooit nooit…boven de 2000m sneeuwt het deze week. Wie weet doen we nog een paar touren! Alles wat we in deze onzekere tijd kunnen doen is mooi meegenomen.

Leef als je de kans hebt! En laat je niet leiden door angst en onzekerheid 🙂

(Visited 621 times, 1 visits today)